Eind 19e, begin 20e eeuw schrijven we. Toen een artsbezoek nog een beetje een luxe was en de arts zelf met aanzien aangesproken werden. Vaak had hij in een mooi vrijstaand Heerenhuis praktijk aan huis en een kast vol interessante boeken. Een beetje een arts had zijn modellen en doktersgereedschap in zicht, maar netjes op hun plek staan/hangen. Een indrukwekkend eiken bureau met een mooie stoel erachter en ervoor een net iets mindercomfortabele stoel voor de artsbezoek(st)er. Want het statusverschil moest er wel zijn. Meestal stond er in zo’n praktijk een deur open naar een aangrenzende behandelkamer. Een kamer waar je liever niet naar binnen ging, wanneer het niet strikt noodzakelijk was. Een kamer met allerhande doktersgereedschappen die je liever niet in of aan je hebt, maar ja… je komt er niet voor niets. In het midden van dat alles staat die zo gevreesde behandelbank. Afhankelijk van het onderzoek uitgevoerd met een stel beenbeugels, want ook daar moet zo af en toe onderzocht worden. En die bank nodigt niet echt uit om op plaats te nemen. En dat ligt natuurlijk niet zo zeer aan het meubel zelf, maar meer aan het te plegen onderzoek.
En aan dat het niet aan de bank ligt, dat bewijst dit pronkstukje van de vroegere arts het liefst zelf. De bank zit/ligt namelijk zeer comfortabel en zou het perfect doen langs een muur met een paar kussens in de rug. Wellicht een leuk side-barretje ervoor langs met een paar mooie vazen en aan de andere kant een paar oude barkrukjes. Maar een dergelijke bank doet het ook heel mooi in een dokters- of andere praktijk (als je durft :).
Het ding is in mooie staat. Het eikenhout ziet er nog prachtig uit en zorgt voor bijzonder veel stevigheid. Maar superzwaar is de bank niet! De leuning en de zitting (of is het in dit geval ligging?) zijn bekleed met kunstleder. De leuning is authentiek, de ligging is reeds een keer gerestaureerd en heeft een heel kleine reparatie. De bekleding ziet er supercool uit door z’n zachte bolling en afwerking met koperen sierspijkertjes. De leuning en ligging worden bij elkaar gehouden met geoxideerde verchroomde scharnieren. De stand is te fixeren met een dito beugel. Aan het voeteneind zit nog een beugelhouder, waarmee de beenbeugels op hun plek werden gehouden. Dit is aan 1 zijde, opdat je de andere kant tegen de muur kunt zetten (helaas is de andere zoek). Al het metaal is met zorg behandeld (om ze authentiek te houden), opdat je geen vieze vingers krijgt bij het vastpakken.
